یلدای شهر ِ ما - داریوش لعل ریاحی
مرد ِ سپید موی
با چتری از بلور
شب را شکسته با
جادوی ِ واژه ها .
یلدای ِ شهر ِ ما
تنها ترین صدف
لب تشنه ، بی صدا
در چنگ ِ گرگها .
مرد ِ سپید موی
در نیمه های ِ شب
آن سوی ِ ابر هاست .
یلدای ِ شهر ِ ما
تنها ترین صدا
بیدار در قفس
می روبد از خیال
تصویر ِ گرگ را .
ما در کجای ِ شهر ؟
ما در کدام صحنه ؟ کدامین نوشته ها ؟
زن را به جز وسیله ِ شهوت ، به باوریم .
ما را ببخش زن .
یلدای ِ پُر شماره به پهنای ِ این وطن
در جای جای ِ اشگ ِ خدایان ، شناورند .
مرد ِ سپید موی
در آن سوی ِ دره هاست
سر گرم ِ بره هاست
چوبش به دست نیست .
ای بی گناه ، دختر ِ اطلس نگاه ِ شهر
با گرگ های تشنه نیامیز ، بی دلیل
بر لب نبَر پیاله ِ پُر چرک ِ شهر را .
14 دی 1394
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
