بیانیه جمعی از دانشجویان علامه طباطبائی ، دانشجویان دانشگاه علم و صنعت و دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و دانشجویان دانشگاه تهران و علوم اجتماعی دانشگاه تهران و دانشگاه مازندران و دانشگاه هنر

---------

به نام زن، زندگی، آزادی دانشگاه هنوز زنده‌ است. هرروز برای ما فرصتی است تا نفرت و انزجار خود را نسبت به استبداد و ظلم ابراز کنیم و به یاد داشته باشیم که هویت ما به عنوان دانشجو اجازه‌ی سکوت و بی‌تفاوتی در برابر چنین اوضاعی را نمی‌دهد.
آنچه امروز بر کشور ما حاکم است و دانشگاه را هم در بر می‌گیرد شایسته‌ی ما نیست.
سال‌هاست که شما حقوق اولیه‌ی ما را انکار کرده‌اید و هر ستمی را بر ما روا داشته‌اید و شرمی هم از کارنامه‌ی اعمال دهشت‌بارتان ندارید. ما فراموش نمی‌کنیم که شما برای سرکوب مردم آزادی‌خواه و دانشجویان حق‌طلب این مملکت چه جنایاتی مرتکب شدید. از یاد نمی‌بریم که به دانشگاه‌ها و خوابگاه‌ها هجوم آوردید و به دانشجوها آسیب رساندید و بازداشت کردید و فضایی امنیتی ساختید.
اعتراض حق دانشجوست. سیاست‌های کنترل‌گرانه‌ی شما تمام ابعاد زندگی‌هایمان را به تباهی کشانده و هستی ما را در معرض خطر قرار داده است و ما به این شرایط معترضیم. زندگی ما ارجمندتر از آن است که به خواری بگذرد و در چنین دورانی تلف شود.
دانشجویان این شیوه‌ی زیست تحمیلی را برنمی‌تابند و دیری‌ست که طاقتشان به سر رسیده‌ است. ما چنان در این سرزمین منتشریم که شما از بیمتان در تمام دانشگاه‌ها و خوابگاه‌ها مزدور و‌ جاسوس گماشته‌اید و از هیچ تلاشی برای آزار فروگذار نمی‌کنید. پایان شما نزدیک است. باید بدانید که بازنده‌ی این جنگی که به راه انداخته‌اید خودتان هستید. از ترستان است که شیوه‌ی وحشت‌پراکنی پیش گرفته‌اید. ما از شما، از تعلیق و اخراج، بازداشت، از تهدید و ارعاب و حتی مرگ نمی‌ترسیم.
پیش از به یغما رفتن ثروت‌های ملی که حق تمام مردم است و خالی شدن سفره‌هایمان، آزادی ما سلب شد. فقر و فلاکت و سیه‌روزی در کشور ما از زمانی آغاز شد که به زنجیر کشیده شدیم و در چنگال دیکتاتوری افتادیم.
ما پیش از هر عنوان و مقامی، انسانیم. اقتصاد امری انسانی است و در بستر اجتماع معنا می‌یابد. با در بند کشیدن و سرکوب و قلع و قمع کردن افراد یک جامعه نمی‌توان توقع داشت که نظام اقتصادی سالم برقرار باشد و رشد و توسعه حاصل شود. بقای ما را آزادی تضمین می‌کند.
تا زمانی که زنده‌ایم برای آزادی مبارزه و ایستادگی می‌کنیم
و
ما
هنوز
زنده‌ایم. #دانشگاه_علامه_طباطبایی 
#سرکوب_فراگیر 
#هفتمین_هفته_اعتراضات_دانشجویی

-----------

بیانیه تجمع امروز( ۱۴ آبان) دانشجویان دانشگاه علم و صنعت به نام زن زندگی آزادی بیش از ۴۰ روز است که دانشگاه با مقاومت جانانه‌ی خود چراغ امید را روشن نگه داشته است. در این میان سرکوبگران، برای خاموش کردن دانشگاه از هیچ اقدامی فروگذار نکردند. از تعطیل‌سازی اجباری تحت لوای آموزش مجازی، تا بازداشت‌های گسترده، گسیل نیروهای لباس‌شخصی به محوطه‌ دانشگاه‌ها و خوابگاه‌ها، انبوه پرونده‌سازی‌های انضباطی، حمله به تجمعات دانشجویی و ممنوع‌الورود کردن دانشجو‌یان و تهدیدها. اما هیهات که جنبش دانشجویی با این دست اقدامات مذبوحانه طوق ذلت را بر گردن بپذیرد. هیهات که زندانی کردن برادران و خواهرانمان را ببینیم و دم برنیاوریم. در هفته‌های اخیر شاهد آن بودیم که حراست دانشگاه علم و صنعت با افسارگسیختگی دست به تهدید، آزار و درگیری فیزیکی دانشجو‌یان و ارعاب خانواده‌های آنان زده است. ماشین حکم‌زنی کمیته انضباطی بدون طی تشریفات قانونی اقدام به احضار و پرونده‌سازی برای تعداد زیادی از دانشجویان کرده و در عین حال چشم بر اقدامات عناصر بسیج ضددانشجویی، اوباشی که مسجد دانشگاه را به شکنجه‌گاه خود تبدیل کرده بودند و دست به ضرب و شتم دانشجو‌یان زده‌اند بسته است. جمع کثیری از دوستان و هم‌کلاسی‌هایمان نیز از ورود به محوطه دانشگاه محروم مانده‌اند. فضای خوابگاه‌ها با حصارکشی‌های مضاعف و نصب دستگاه‌های چهره‌نگار در خوابگاه دختران امنیتی‌تر از هر زمانیست.
هفته اخیر سه تن از بهترین فرزندان علم و صنعت، ایلیا تابعی و علیرضا عباسی در منزل خود و علی فتاحی مقابل سردر دانشگاه و با همدستی معاونت ضددانشجویی بازداشت شده اند.
در این میان جمعی خودفروخته که نام استاد و هیئت علمی را یدک می‌کشند با امضای بیانیه‌هایی ننگین حتی کلمه‌ای از ظلم و جوری که بر دانشجو‌یان روا داشته می‌شود نگفته‌اند.
ما دانشجویان علم و صنعت امروز به سان تنی واحد جمع شده ایم تا فریادی بر ستم و بی‌عدالتی باشیم. مطالبات ما تجمع‌کنندگان به شرح زیر است:
۱. آزادی تمام دانشجویان زندانی به خصوص ایلیا تابعی، علی فتاحی و علیرضا عباسی
۲. آزادی تمام زندانیان سیاسی
۳. لغو و کأن لم یکن شدن پرونده‌های کمیته انضباطی
۴. توقف ممنوع‌الورودی تمام دانشجویان
۵. بازگشت به خوابگاه دانشجویان تبعیدشده از خوابگاه کوی داخل به سایر خوابگاه‌ها
۶. رفع حصارکشی‌های مضاعف خوابگاه کوی داخل
۷. عدم ورود نیروهای نظامی و امنیتی به حریم دانشگاه
۸. توقف سرشماری‌های شبانه خوابگاه دختران
۹. برخورد با عوامل ضرب و شتم دانشجو‌یان در مسجد ۱۴آبان۱۴۰۱
#دانشگاه_علم‌وصنعت
#اعتراضات_دانشجویی
#هفتمین_هفته_اعتراضات_دانشجویی

-----------------------

بیانیه‌ی دانشجویان دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مشهد وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيُشْهِدُ اللَّهَ عَلَى مَا فِي قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ ﴿۲۰۴﴾ سوره بقره
« و از مردم، كساني هستند كه گفتار آنان، در زندگي دنيا مايه اعجاب تو مي‏شود، (در ظاهر، اظهار محبت شديد مي‏كنند) و خدا را بر آنچه در دل دارند گواه مي‏گيرند. (اين در حالي است كه) آنان، سرسختترين دشمنانند. » بیش از ۴۰ روز است که صدای آزادی خواهی مردم ایران در سراسر جهان طنین انداز شده و پاسخی به جز گلوله، باتوم، تهدید و توهین به ما داده نشده است.
ما دانشگاهیان به عنوان قشر مدنی جامعه در تمام این مدت، به جز اعتراض مسالمت آمیز  روش دیگری را در پیش نگرفته ایم و در میانه ی تمام سرکوب ها و فشار ها نشان دادیم دانشجو و دانشگاه زنده و بیدار است.
ما به عنوان صاحبان حقیقی دانشگاه که غاصبان هر روزه در آن جولان میدهند اجازه نمی‌دهیم دست قدرت ظالمانه به روی صاحبان اندیشه بلند شود و با صدای رسا اعلام میداریم صدای آزادی، با تهدید، ارعاب و خشونت های روز افزون شما پایان نمیابد.
ما امروز در این نقطه از تاریخ شجاع تر از همیشه و با آگاهی ایستاده ایم تا به همگان درس اتحاد و آزادگی بدهیم. اصل "23" قانون اساسی: تفتیش عقاید ممنوع است و هیچ‌کس را نمی‌توان به صرف داشتن عقیده‌ای مورد تعرض و مواخذه قرار دارد. بنا بر اصل ۲۳ قانون اساسی به دلیل شرایط پیش آمده نظیر ناامنی، تهدید، در نظر نگرفتن حقوق دانشجویی و شهروندی و گسترش برخوردهای امنیتی ست، ما جمع کثیری از دانشجویان دانشکده‌ی داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مشهد اعلام میداریم خواستار موارد زیر هستیم : 1-  توقف تماس ها و پیام های تهدید آمیز.
2-  منع ورود نیروهای لباس شخصی به محیط دانشگاه.
3- پرهیز از اقدامات تحریک آمیز و به رسمیت شناختن اعتراضات به حق دانشجویان و رسیدگی به خواسته های آن ها.
4- نسبت ندادن اعمال خلاف واقع و دور از شأن جامعه علمی به دانشجو بدون مستندات حقیقی. تاکید میکنیم دانشگاه از جامعه جدا نیست و هر سرکوب و برخورد قهر آمیزی نیرویی برای برانگیختن ما خواهد بود.
همچنین با احترام از اساتید و فرهیختگان دانشگاه دعوت می‌کنیم در مسیر آزادگی و شرافت در کنار دانشجویان و مردم ایران بایستند و در برابر ظلم سکوت نکنند. #دانشگاه_علوم‌پزشکی_مشهد

------------------------

بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه تهران درباره‌ی تداوم اعتصابات و اعتراضات
«برای تمام آنان که صدایمان بودند» تلاش برای خاموش کردن صدای حق خواهی هر روز شدیدتر می‌شود. ممنوع‌الورودی، ضرب و شتم، هجوم نیروهای لباس شخصی، کمیته‌ی انضباطی، بازداشت‌های گسترده در داخل دانشگاه‌ها، ربودن از خوابگاه‌ها و جنایاتی از این دست چهره‌ی غالب برخورد نیروهای امینتی و حراست دانشگاه‌ها با دانشجویان در هفته‌های اخیر بوده است. تلاش است تا ترس، ابری باشد که خورشیدمان را ناپیدا کند. در زمانه‌ای که ظلم در جامه‌ی قانون روا داشته شده، مزدوران حامی قانون شده‌اند و شریف‌ترین‌ها و آزادی‌خواهنمان ربوده می‌شوند، زمانی که عدالت‌خواهی جرم می‌شود و سرکوب نام نظم می‌شود، در چنین شرایطی به راستی چگونه انتظار می‌رود که به کلاس‌ها برگردیم؟ چگونه می‌توانیم بر روی صندلی‌هایی بشینیم که دوستان‌مان، عزیزان‌مان، نیکان و پاکانمان آنجا نشسته بودند؟ چگونه می‌توانیم این خیانت را ببینیم و سکوت کنیم؟
دانشجویان، دوستان و عزیزان. اکنون دیگر کلاس‌ها و درس معنا ندارند! چگونه به تحصیل بپردازیم وقتی دیگرانی از خودمان در بند اسارتند؟ و یا حتی از بدیهی ترین حقوق خود برخوردار نیستند؟ به راستی چگونه؟ آنان که نیستند اکنون، آنکه ربوده شد یا مضروب، آن، دیگری نیست!‍ آن خود ماست. هر که رفته ست تکه‌ای از کل ما دانشجویان است! این برای دیگری نیست که امروز کنار همیم. خیر! برای خودمان و برای مایی است که تمام تلاششان را می‌کنند تا از میان رود. ما دانشجویان دانشگاه تهران، بدلیل حوادث بی‌شرمانه‌ی اخیر، آن هم نه تنها در دانشکد‌های دانشگاه خودمان، بلکه برای حمایت از تمام برادران و خواهرانمان که در تمام دانشگاه‌های کشور برای ایجاد این مای شکوهمند قدم برداشتند، برای دلیرانی که از بهشتی تا شریف، از فردوسی تا نوشیروانی در کنار یکدیگر بودند، برای دانشجویان دانشگاه‌های آزاد و دانشجویان علوم پزشکی که سکوت را در هنگامه‌ی ظلم جایز ندیدند، برای شجاعانی که در علامه علیه بی‌عدالتی ایستادند، برای حمایت از تمام دانشجویان کشور در هر شهر و هر دانشگاه، از تاریخ ۱۴ آبان‌ماه کلیه‌ی کلاس‌های درس را مادامی که خواسته‌های تمامی دانشجویان پاسخ داده نشود تحریم و در دانشکده‌هایمان تحصن می‌کنیم و به تمام عوامل سرکوب اعلام می‌کنیم: «بترسید! بترسید! ما همه باهم هستیم!» از اساتید تمامی دانشگاه‌ها و بخصوص دانشگاه تهران درخواست می‌کنیم تا در برابر توهینی که به ساحت علم و دانشگاه وارد آمده، سکوت نکنند و با پیوستن به این مای بزرگ، ظلم کنونی را ریشه کن کنند. فهرست مطالبات دانشجویان دانشگاه تهران: ۱- آزادی بی‌قید و شرط دانشجویان بازداشتی و رفع اتهام‌های وارده، صدور منع قرار تعقیب برای دانشجویان آزاد شده
۲- رفع تعلیق‌ها و محرومیت‌های اخیر تحصیلی و ممنوع الورودی‌ها
۳- خروج تمامی نیروهای امنیتی و لباس شخصی از دانشگاه‌ها
۴- تضمین آینده‌ی تحصیلی دانشجویان بازداشت‌شده و جلوگیری از دخالت نهادهای امنیتی در جهت ستاره‌دار کردن آن‌ها
۵- برکناری تمامی عواملی از دانشگاه و حراست که در حوادث اخیر نقش داشتند.
۶- عذرخواهی رسمی از تمامی دانشجویان بابت جریانات اخیر.
۷- پایان دادن به قوانین مرتجعانه‌ی حاکم بر دانشگاه مانند تفکیک جنسیتی در سلف غذاخوری و دخالت حراست در پوشش دانشجویان باشد که این طنین همواره در ذهن‌هایمان باشد:
رهایی حق ماست
قدرت ما جمع ماست
جمعی از دانشجویان دانشگاه تهران

-----------------------------

fShare

Tweet