Uncategorised
دومینویی نابودی اقلیمی ایران/ تخریب شهرهایی برای تأمین آب تهران - فقدان بازچرخانی آب - تلفات شبکۀ آبرسانی
یک کارشناس حوزه آب گفت: باید برای تک‌تک آدم‌های کشور و تهران جا بیفتد که در شهری از اقلیم گرمسیر دنیا زندگی می‌کنیم که ۸۵ درصد این اقلیم گرم و خشک است، بدانیم کشوری داریم که متوسط سرانه آب یک‌پنجم آن چیزی است که در دنیا وجود دارد.رضا حاجی کریم در گفتگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره اوضاع آب تهران اظهار داشت: امسال نزولات جوی و بارش ها خوب بوده اند، سدها هم طبیعتاً پر می شوند، اما یک بحث می ماند و آن اینکه نزولات جوی به شکل برف بوده اند و ذخیره می شوند، در فصول گرم تر، یعنی انتهای بهار و تابستان، شروع به آب شدن می کنند و سدها پر می شود که طبیعتاً فعلاً در وضعیت فعلی سدها تأثیرگذار نیست.
عدم توسعۀ پایدار تهران و چالش آب:
وی افزود: موضوع این است که اگر فقط نگاه مان به آسمان باشد و بخواهیم با باران مشکل آب کلان شهری مثل تهران را حل کنیم بسیار اشتباه است، ما در توسعه تهران نگاه پایدار نداشته ایم، شهر را توسعه دادیم و مناطق شهری جدید اضافه کردیم، اما هیچوقت نگاه مان این نبود که آب را از کجا تأمین کنیم، ما از طالقان، سد نمرود، لار، کرج، لتیان و هر جایی که توانستیم آب را به تهران منتقل کرده ایم، در دشت های اطراف تهران که همه ممنوعه هستند، چاه حفر کرده ایم و آب را به تهران منتقل کرده ایم، مناطق زیادی را را بین برده ایم و آب را به تهران منتقل کرده ایم.
دومینویی در حال سقوط برای نابودی اقلیم:
این کارشناس حوزه آب در ادامه گفت: متوسط تلفات آب در شبکه آبرسانی کشور ۲۴.۵ درصد است که در استان های مختلف؛ متفاوت است. در اصفهان ۱۷ درصد، خوزستان ۳۰ درصد در تهران در نقاط مختلف این ارقام متفاوات است و چون قدمت شبکه بالاست، عدد از متوسط کشوری بالاتر است، بخشی از آب پرت می شود و بخشی نیز تبدیل به فاضلاب می شود، چون طرح فاضلاب تهران تکمیل نیست، تصفیه خانه ها ساخته نشده و شبکه جمع آوری کامل نشده است. به همین دلیل بخشی که تبدیل به فاضلاب می شود، آوردِ محیط زیستی ندارد و حتی مخرب محیط زیست است، بازچرخانی هم تقریباً در تهران اصلاً نداریم و در ساخت تصفیه خانه های محلی و پراکنده در تهران موفق نبودیم، در ساخت و ساز شهری و روی نظام بازچراخانی آب، اصلاً موفق نبودیم در رعایت الگوی مصرف هم ناموفق بودیم، یعنی در زمینۀ نصب تجهیزات کاهنده به اهداف برنامه ای نرسیدیم، همۀ اینها کنار هم، یعنی ما دومینویی در حال سقوط برای نابودی اقلیم اطراف استان تهران ساخته ایم که استان البرز و بخشی از حوزۀ مازندران هم از این ماجرا تحت تأثیر خواهند بود.
باید برای تک تک آدم های کشور جا بیفتد متوسط سرانه آب یک پنجم دنیاست:
وی تأکید کرد: ما مشکل آب تهران را حل نکردیم در مقابل، استان های اطراف را هم خراب کردیم و هر روز نیز نگاه مان به آسمان است، این اوضاع فقط به دولت مربوط نیست، باید برای تک تک آدم های کشور و تهران جا بیفتد که در شهری از اقلیم گرمسیر دنیا زندگی می کنیم که ۸۵ درصد این اقلیم گرم و خشک است، بدانیم کشوری داریم که متوسط سرانۀ آب یک پنجم آن چیزی است که در دنیا وجود دارد.
بدانیم در کدام اقلیم زندگی می کنیم:
حاجی کریم بیان داشت: وقتی بدانیم در این شرایط زندگی می کنیم، چه سیاست گذار، چه نمایندۀ مجلس، و چه شهروند خود را ملزم می داند که الگوهای رفتاری و توسعه ای و زندگی را بر اساس اقلیم گرم و خشک در نظر بگیرد، ما باید مانند کسی زندگی کنیم که پولدار نیست، هم سیاست گذار و هم دولت و مجلس و مردم باید در این الگو سیاست گذاری و زندگی کنند.
همۀ شهرها را تخریب می کنیم تا آب شرب تهران تأمین شود:
وی خاطرنشان کرد: نگرش ها باید تغییر کند، باید بدانیم برف متعلق به انسان ها نیست که تصمیم بگیریم آب شود یا خیر تا از آن منتفع شویم، برف متعلق به محیط زیست و چرخۀ زیست محیطی آب است و ما نباید در آن مداخله کنیم، وقتی سد لتیان و کرج طراحی شد گفته شد که سد چه میزان اجازه برداشت دارد چه میزان برای شرب، چه میزان برای کشاورزی و چه میزان حقابه زیست محیطی باشد. اما در نظام بهره برداری همین سدهای قدیمی کشور چقدر حقابۀ زیست محیطی تخصیص پیدا کرده است؟ آیا اگر حقابۀ محیط زیست تخصیص پیدا می کرد، امروز پایین دست رودخانه شهریار در کرج به این شکل لم یزرع و خشک می شد؟ اگر حقابۀ محیط زیست رعایت می ش، ما اجازه داشتیم آب را از سد طالقان به تهران منتقل کنیم و یک انشعاب هم به کرج و هشتگرد بدهیم؟ آیا اجازه داشتیم از نمرود و لار به تهران متتقل کنیم تا به مصرف شرب برسد؟
حتماً نگران آب تابستان تهران باشیم:
این کارشناس حوزۀ آب با تأکید بر اینکه ما باید حتماً نگران آب تابستان تهران باشیم، گفت: متأسفانه و یا خوشبختانه چون مسئلۀ آب تهران سیاسی است و دولت نمی خواهد در این شرایط تزاحمات اجتماعی اضافه شود با دست اندازی به حوضه های آبریز مختلف مسئله آب شرب تهران را حل می کند و نگرانی خاصی از این بابت وجود ندارد. اما بنده معتقدم باید شجاعت قطع و سهمیه بندی آب تهران را داشته باشیم. اگر این شجاعت را داشتیم، آن زمان می توانیم بگوییم در مسیر حل مشکل آب قدم درست برمی‌داریم.
مقایسه با دیگر کشورها:
وی گفت: در سنگاپور برنامه ای اجرا می شود که بخش زیادی از فاضلاب شهری در آب بسته بندی توزیع می شود، ۴۰ درصد هم از آب بسته بندی تصفیه شده است و شهروندان برای شرب استفاده می کنند، در کالیفرنیای امریکا، تأسیسات گستردۀ تصفیه فاضلاب برای شرب وجود دارد، شهری در فنلاند قرار است در ۲۰۲۵ کل آب شرب شهر از آب تصفیه شده استفاده کند، ما در تهران به دلایل مختلف هنوز به این مرحله نرسیده ایم که از فاضلاب برای شرب استفاده کنیم، اما می توانیم به سمت بازچرخانی و استفاده از آن حرکت کنیم، ما در تهران آب را شمال تهران جمع آوری و در ورامین تصفیه و رها می کنیم، این خود مداخله زیست محیطی است. هر وقت شهامت پرداخت به این موارد را بیابیم، می توانیم بگوییم در حال مدیریت هستیم. در غیر این صورت، دچار روزمرگی می شویم که سالی ۱۰تا ۱۲ درصد مصرف آب در تهران بالاتر می رود و ما هم به همین میزان جایی را تخریب و آب را وارد تهران می کنیم تا به مصرف شرب برسانیم.
